غنی‌سازی سمبلیک در سایه گسترده‌ترین بازرسی‌ها، بزرگترین امتیاز غرب به ایران!/ دیپلمات‌های ایرانی در اندیشه پذیرش پروتکل الحاقی

 به گزارش انارما،کاخ سفید قصد دارد تعریف جدیدی از غنی سازی اورانیوم برای ایران ارائه دهد.

تعریفی که اخیرا وندی شرمن در جریان سفرش به رژیم صهیونیستی بیان کرده است.

معاون وزیر امور خارجه آمریکا بلافاصله پس از گفتگوهای ژنو به سرزمین های اشغالی سفر کرد تا در جریان این سفر مقامات و رسانه های رژیم صهیوینستی را در جریان گفتگوهای وین قرار داد.

وندی شرمن در در نشستی با حضور کارشناسان مسائل سیاسی و خبرنگاران، در ابتدا عنوان کرد آمریکا به دنبال آن است تا ایران فعالیت های غنی سازی خود در داخل را تعطیل کند ولی این نکته را اضافه کرد که ایران می تواند در نهایت «یک برنامه غنی سازی کوچک ، مجزا و محدود» و یا بیان دیگر سمبلیک و در سایه نظارت های گسترده و راستی آزمایی های دقیق، ایجاد کند.

معاون وزیر امور خارجه آمریکا در بیان ویژگی های غنی سازی در داخل ایران با وسواس و انتخاب دقیق کلمات به دبنال ارسال این پیام بود که در ازای همه آن چیزی که آمریکا از ایران در جریان مذاکرات گام نهایی قرار است بگیرد در برنامه هسته ای ایران تنها و تنها یک غنی سازی سمبلیک و آزمایشی که به مراتب از برنامه فعلی غنی سازی ایران محدود تر است، داده می شود:

« دلایل زیادی برای این وجود دارد که آنها (ایران) نیازهای خود را از طریق همکاری بین المللیی در خارج از کشور خود تأمین کنند. ولی اگر در نهایت بخواهند برنامه کوچک، مجزا و محدودی داشته باشند که نیازهای عملی شان را رفع کند، این مسئله به عنوان احتمال در برنامه اقدام مشترک دیده شده است. اما لازم به ذکر نیست که ظرفیت و گستره تأسیسات و ماهیت آن باید مورد محدودیت های شدید، مورد نظارت شدید و به طور منظم مورد راستی آزمایی قرار گیرد.»

معاون وزیر امور خارجه آمریکا همچنین با اشاره به برنامه هسته ای ایران گفته است : چنانچه برنامه غنی سازی داخلی ناچیز محدود تأیید شده کوچک مجزایی وجود داشته باشد، ترتیبی خواهیم داد که به توافق محکمی برسیم که بتواند به ما اطمینان دهد که ایران به سلاح هسته ای دست نخواهد یافت و برنامه این کشور منحصراً صلح آمیز است. …. همانطور که چند لحظه قبل گفتم، موضوع این کار در نهایت راستی آزمایی، راستی آزمایی، راستی آزمایی است؛ این است می خواهیم ببینیم که ایران آیا آن گام های ملموس را بر می دارد، آیا آن گام ها واقعی هستند، آیا قابل راستی آزمایی و نظارت هستند، و آیا می توانند به ما تا حد امکان اطمینان دهند که ایران به سلاح هسته ای دست پیدا نخواهد کرد و برنامه آنها منحصراً صلح آمیز است.

آمریکایی ها چه می خواهند بدهند و چه می گیرند؟

البته منظور خانم شرمن از بازرسی های سرزده و راستی آزمایی های گسترده، پذیرش پروتکل الحاقی و حتی  فراتر از پروتکل از سوی ایران است.

رجانیوز در گزارشی که در تاریخ 17 بهمن ماه یعنی 10 روز پیش از آغاز مذاکرات وین منتشر کرده بود به این نکته اشاره کرد که مقامات آمریکایی در جریان مذاکرات گام نهایی به دنبال آن هستند که در مقابل یک امتیاز حداقلی و محدود یعنی پذیرش غنی سازی سمبلیک در داخل ایران بزرگترین امتیازات ممکن که یکی از آنها پروتکل الحاقی است را به دست بیاورند.

هر چند جزییات قابل اشاره ای از مذاکرات وین در رسانه های خبری منتشر نشده اما با استناد به اظهارات مقامات ایرانی و غربی می توان محدوده خواسته های دو طرف در جریان مذاکرات گام نهایی را ترسیم کرد.

آنگونه که به نظر می رسد آمریکایی ها  با محدودیت گسترده درباره حق قانونی ایران در زمینه غنی سازی اورانیوم و تبدیل کردن صنعت غنی سازی اورانیوم ایران به یک موضوع نمادین و سمبلیک که از آن به عنوان یک امتیاز به ایران یاد می کنند، به دنبال آن هستند بزرگترین امتیازات ممکن در موضوع هسته ای از جمله پروتکل الحاقی، محدود کردن فعالیت آب سنگین اراک و تعطیلی فردو را از ایران بگیرند.

جاده صاف کنی موسویان برای نادیده گرفتن حقوق ملت ایران

هر چند با توجه به مغایرت آشکار این معامله با استقلال ملی و حقوق مردم ایران به نظر نمی رسد دیپلمات های ایرانی ذیل چنین توافقنامه ای را امضا کنند با این حال گویا برخی خود را برای انجام این معامله آماده کردند.

حسین موسویان از اعضای تیم مذاکره کننده به ریاست حسن روحانی و از نزدیکان به تیم مذاکره کننده فعلی، پیش از آغاز مذاکرات وین در گفتگویی درباره رویکرد ایران و آمریکا در مذاکرات گام نهایی اظهار کرده است:

«استرتژی امریکایی‌ها این است که غنی‌سازی در محدود‌ترین شکل توسط کشور‌ها صورت بگیرد. ‌آنچه در ‌‌نهایت در توافق نهایی خواهیم دید، این است که قدرت‌های بزرگ غنی‌سازی در خاک ایران را در عمل بپذیرند. امریکایی‌ها حق غنی‌سازی برای ژاپن را هم به همین گونه پذیرفته‌اند. امریکایی‌ها حق غنی‌سازی در خاک ژاپن را ‌رسما و یا اینکه جایی از کلمه حق استفاده کنند نپذیرفته‌اند. امریکایی‌ها برای ژاپنی‌ها دو شرط گذاشتند و پس از آن اجازه دادند ژاپنی‌ها غنی‌سازی کنند؛ نخستین شرط این بود که ژاپن زیر ۵درصد غنی‌سازی کند و دومین شرط اینکه پروتکل الحاقی بپذیرد. ژاپن که متحد درجه یک امریکاست، با این دو شرط پذیرفته شده ‌که غنی‌سازی کند.»

اما نکته قابل تامل اینکه سید عباس عراقچی، معاون وزیر امورخارجه نیز در گفتگویی با اشاره به اظهارات خانم شرمن، این اظهارات را تایید کننده حق ایران در موضوع هسته ای عنوان کرده است:

«همان طور که دیروز وندی‌شرمن در جمع صهیونیست‌ها هم این جمله را به کار برد مبنی براینکه “در توافق نهایی غنی‌سازی ایران خواهد بود و ما هم دلمان می‌خواهد که این غنی‌سازی نباشد ولی نمی‌توانیم” یعنی یک بار دیگر وی اذعان کرد که مردم ایران با مقاومت خودشان «به آنچه که می‌خواستند رسیده‌اند» و آنها حق ایران را می‌پذیرند.»

گویا آقای عراقچی این گزاره را پیش فرض خود قرار داده که غنی سازی اورانیوم با محدودترین شکل و زیر سایه گسترده ترین بازرسی ها، حق و خواسته مردم ایران است. این در حالیست که برخورداری ایران از حق هسته‎ای خود شامل «غنی سازی بدون محدودیت طبق معاهده NPT» و «دارا بودن چرخه کامل سوخت هسته ای»، جزء خطوط قرمز ایران در مذاکرات هسته ای است.  

چرا اظهارات شرمن و موسویان برخلاف استقلال کشور و حق مردم است؟

در واقع بر خلاف نظر آقای عراقچی که اظهارات شرمن را خواسته مردم ایران می داند که صراحتا آنچه که شرمن از غنی سازی ایران گفته صراحتا با برخی از مواد معاهده بین المللی ان‌پی‌تی به ویژه ماده 4 در تضاد است.

در بند اول ماده 4 ان پی تی  آمده است: هیچ نکته ای در این پیمان نباید به گونه ای تفسیر شود که “حق مسلم” همپیمانان در انجام تحقیقات، تولید و استفاده از انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح آمیز را تحت تاثیر قرار دهد.

در بند دوم این ماده نیز آمده است: در تبادل تجهیزات، مواد و اطلاعات تکنولوژیک برای مقاصد صلح‌آمیز، استفاده از انرژی هسته‌ای در «حداکثر شکل»، تمام هم‌پیمانان حق مشارکت داشته و متعهد به تسهیل در انجام آن می‌شوند. هم پیمانانی که توان چنین اقدامی را دارند همچنین باید به شکل انفرادی یا همراه با دیگر دولت‌ها یا سازمان‌های بین‌المللی برای توسعه بیشتر استفاده از اشکال صلح‌آمیز انرژی هسته‌ای، «خصوصاً» در قلمرو دولت‌های فاقد سلاح‌های هسته‌ای که وارد این پیمان شده‌اند، مشارکت ورزند. این مشارکت با عطف توجه به نیازهای «مناطق» در حال توسعه جهان، انجام می‌پذیرد.

منبع:رجا