او حمایت زیادی از فعالیت‌های سیاسی اصلاح‌طلبان داشته و حتی در زمان حضورش در داخل کشور و قبل از خروج، اقدام به تحصن به‌نفع برخی اصلاح‌طلبان کرده و خود را در جرگه اصلاح طلبان معرفی کرده بود.

شادی در جریان برگزاری نمازجمعه ۲۶ تیر ۸۸ به همراه آشوبگران قصد ایجاد درگیری و اغتشاش داشت که توسط ماموران اطلاعاتی و امنیتی بازداشت شد .او چند هفته بعد و پس از آزادی از زندان، به صورت غیرقانونی از ایران خارج و به یک کشور اروپایی پناهنده شد.

وی پس از خروج از کشور نیز، بارها از فعالیت‌های سیاسی اصلاح‌طلبان حمایت کرده است و با سخنرانی های ضد ایرانی و اسلامی اش بارها توانسته نظر آمریکائی ها و صهیونیست ها را به خود جلب کند تا بدین طریق موفق به دریافت جوایزی از سوی آنان شود.

این ضد انقلاب چندی پیش با انتشار عکسی این گون به تحلیل پرداخت:

« تقدس زدایی از امر مقدس و فروریختن هر آنچه مقدس است، جوهره مدرنیته است. شوخی با امر مقدس و تابو شکنی هم جزیی از همین روند مدرن شدن است.»

شادی در اقدامش تمام توان خود را به کار گرفته است تا خود را مدرن و تقدس زدا نشان دهد اما باید دانست او اولین فردی نیست که پا در جرگه ی تقدس زدایی گذاشته است.

تقدس‌زدایی را زودتر از شادی امثال معاویه که سبّ و لعن امیرالمؤمنین رو در منابر باب کردند… یا وقتی جنازۀ امام مجتبی را تیرباران کردند… یا وقتی بر پشت سیدالشهدا اسبان تازه ‌نعل تاختند…

سوال این جاست: تقدس زداها کجای تارخ هستند و قدیسین کجا؟

 قبل از او شمر و یزید در این امر تمام اهتمام خود را به کار بسته اند و شادی های خود را به رخ گذاشته اند؛ بنظر می رسد شادی  کمی از قافله ی یزیدیان جا مانده است تا او نیز با شمر شادی می کرد.

جای سخن است  شادی یکی از دوستان فائزه هاشمی است، البته فائزه دوستانی از این تبار بسیار دارد، همین چندی پیش عکس دوستان بهائی خود را منتشر کرده بود؛ جمله ی معروفی است که می گوید : ” آدمی به کیش و آیین دوستانش است”.

تو اول بگو با کیان دوستی / پس آن گه بگویم که تو کیستی…

یادداشت: اعظم پسند

انتهای پیام/