خود رئیس دولت هم در نخستین روز کاری اش و با این که برای اعلام اسامی وزرای کابینه، قانونا دوهفته فرصت داشت، ولی در یک اقدام غافلگیرانه و بگذارید بگویم سورپرایزانه(!) بلافاصله پس از اجرای مراسم تحلیف در مجلس، فی المجلس، پوشه حاوی فهرست اسامی وزرای پیشنهادی برای کابینه دولت تدبیر و امید را دو دستی تقدیم ریاست محترم مجلس کرد.

ـ بنده هم شاهدم. این کار چنان غیرمترقبه بود که حتی رئیس مجلس هم اظهار تعجب کرد و چنان دستپاچه شد که آمد بگوید این کار نشانه سرعت عمل و حسن تدبیر رئیس جمهور منتخب است، با لبخند گفت که این کار، نشانه زرنگی ایشان است؛ که البته بعد مراسم و در مصاحبه با خبرنگاران، این مطلب را باز کردند و همان سرعت عمل و حسن تدبیر را بیان کردند. (این مطلب را یکی از رفقای خوش حافظه ما که زیرچشمی داشت این عرایض ما را دید می زد، بیان کرد که نشان از دقت و زرنگی وی دارد. زرنگی در اینجا بار مثبت دارد!)

خب وقتی رئیس جمهور این گونه کارش را سرعت ببخشد، در نتیجه، وزیر پیشنهادی اش نیز، پیش از آن که رسما وزیر شود، از برنامه هایش با خبرگزاری ها می گوید. آن هم راجع به مقوله حساسی همچون یارانه عزیز که همه منتظرند ببینند دولت با آن چه کار می کند. بگذارید مطلب را نقل به عین کنم که همه چی دقیق و شفاف باشد.

خبر وارده: «علی طیب نیا، وزیر پیشنهادی برای وزارت اقتصاد، در گفت وگویی با یکی از خبرگزاری ها گفت: تغییرات متعددی باید در مورد قانون هدفمندی یارانه ها صورت بگیرد که یکی از آنها اصلاح نظام پرداخت یارانه نقدی است. این اصلاحات از آن رو ضرورت و اهمیت دارد که روش فعلی با عدالت منافات دارد؛ چرا که همه مردم ایران با هر سطح درآمدی، به طور یکسان مشمول دریافت یارانه نقدی می شوند.» ـ به نقل از جراید دارای سرعت عمل!

بسته پیشنهادی: ما همیشه بسته هایی که عرضه می کنیم، جنبه پیشنهادی دارد، اما الان در این مورد خاص که در راستای عرایض یک وزیر محترم است که خودش هم فعلا پیشنهادی است؛ بیشتر سنخیت دارد و بیشتر به آدم می چسبد. فلذا عرض می کنیم:

1ـ تعیین روز معین: ما تا الان هرچه داد زدیم که روز واریز یارانه مشخص و معین باشد که ملت نظم را از دولت بیاموزد، متاسفانه به هر دلیل راه به جایی نبرد. الان مجددا می خواهیم که این اتفاق بیفتد تا مردم تکلیف خودشان را بدانند و مطلع باشند که دقیقا در کدام تاریخ مشخص و ثابت، یارانه شان به حسابشان واریز می شود تا بهتر بتوانند برای آن و برای خرج و مخارج زندگی شان برنامه ریزی کنند. دولت دقیق و برنامه ریز، ملتش هم دقیق و برنامه ریز می شود. مثلا ملت هم متقابلا مالیاتش را در یک تاریخ مشخص به حساب دولت واریز می کند تا بهتر بتواند برای خرج و مخارجش برنامه ریزی کند.

2ـ یارانه دستی: علاوه بر یارانه ای هم که ماهانه پرداخت می شود، وسط ماه هم اگر اقشاری از ملت کم آوردند، بتوانند یک مبلغ یارانه دستی از دولت بگیرند. مردم از همدیگر گاهی صمیمانه پول دستی می گیرند تا که بتوانند تا آخر برج بکشند؛ خب به خاطر صمیمیت موجود میان دولت و ملت، این کار با دولت هم تست زده شود.

3ـ یارانه عاقلانه: نه تنها یارانه اقشار مختلف با درآمدهای متفاوت نباید یکسان باشد که به نظر ما یارانه مردم به لحاظ مکان و محل زندگی هم باید فرق پیدا کند. مسلما هزینه زندگی در پایتخت، چند برابر هزینه زندگی در شهرستان است که مادر خودم دارد در آنجا زندگی می کند. عین قضیه بنزین که در شهر و روستا هم که فاصله هایش در حد پنج شش دقیقه است، ملت 60 لیتر بنزین می گیرند و در تهران هم که از این سر شهر تا آن سرش قریب یک ساعت در راه هستیم و گویی در حال مسافرتیم ، همان 60 لیتر را می گیریم. حالا اوضاع یارانه یکسان تهرانی ها و شهرستانی ها و روستایی های عزیز را هم به همین روال و منوال و منطق حساب کنید. ماشین حساب نمی خواهد؛ کار دو دو تا چهار تاست.

رضا رفیع