دست از دامان امام حسین بر ندارید و مطمئن باشید در روز جزا فریاد رس ما خواهد بود

انارما ضمن تسلیت درگذشت کربلایی علی اکبر اناری ابولی ،مصاحبه ای که در مهرماه سال ۹۳با آن مرحوم انجام داد را مجددا منتشر می کند.

لطفا از حال و هوای محرم در سال های گذشته در شهرستان انار بگویید ؟

علی اکبرابولی_در سال ۱۳۱۵ از اولین سال هایی بود که بنده نوحه  برای اباعبدلله (ع) و اهل بیتش  میخواندم و در آن زمان تنها دوهیئت از انار به امامزاده می آمد یکی هیئت محله پایین که من هم در آن هیئت میخواندم و دیگری هیئت محله بالا که مرحوم آقاجلال میاندارش بود و هیئت را همراهی میکرد.درکل حدود ۵۰نفر سینه میزدند که اول هیئت محله پایین امامزاده می آمد و بعد از آن هیئت محله بالا برای عزاداری می آمد.

یک خاطره ی شیرین و بیادماندنی که من از نوروز سال ۱۳۱۵ برای همیشه در خاطرم مانده،  اینست که دقیقا عید نوروز سال ۱۳۱۵مصادف با روز عاشورای حسینی شده بود که در این روز من به همراه هیئت محله پایین در حال عزاداری در قالب جوش زدن بودیم که تا آنجایی یادم هست مرحوم مرادمیرکی سرصف ایستاده بود و جوش میزد که در همین هنگام شخصی بنام محمد کریمی که درآن زمان مسئول اداره پست و تلگراف انار بود  از راه رسید و گفت:هم اکنون یک تلگراف از تهران به ما ارسال شده و از عزاداران حسینی خواسته شده که شعر زیر را در عزاداری و جوش زنی خود بخوانند:

صبح نوروز است و بلبل در چمن دارد عزا              ماهیان در آب میگریند و مرغان در هوا

و همه عزاداران بلافاصله یک صدا این شعر را زمزمه میکردند و بر سینه میزدند.

 درآن زمان اطراف امامزاده محمدصالح(ع) به چه شکلی بود؟

در قدیم امامزاده به این شکل نبود بلکه تنها یک راهرو از سمت مهدیه کنونی داشت که به نزدیکی حرم ختم میشود و هیئت ها در این راهروها عزاداری میکردند و زنجیرهای بلندی که خیلی قطور بودند از بالا آویزان شده بود که به شکل حصار محدوده ی جلورفتن را مشخص میکرد که این بخش حصار زنجیرها که مادر مرحوم من هم در زیر یکی از این زنجیرها به خاک سپرده شد پس از سال ها  به رواق تبدیل شد.

در طول این سال ها آیا سبک نوجه خوانی شما تغییر کرده است؟شاعر نوحه ها خودتان هستید؟

حدود۹۰سال دارم و هم اکنون به برکت امام حسین(ع) ۸۲سال است که نوحه میخوانم و هنوز هم به همان روشی که سال های پیش نوحه میخواندم الآن هم میخوانم حال بعضی مواقع برخی خوششان آمده و برخی مواقع بعضی از سبک تکراری من ناراضی بوده اند اما من همان علی اکبرابولی ۸۲سال پیش هستم و اما در خصوص شاعر نوحه ها ،خیر! بنده نوحه ها را از کتب نوحه و یا قدیم الایام که شنیده بودم حفظ میکردم و میخواندم البته بعضی مواقع اشعار را از روی متن میخواندم اما اکنون به دلیل ضعیف شدن چشمانم از روی متن دیگر به سختی میتوانم بخوانم و بیشتر نوحه هایی که حفظ هستم را میخوانم.

در میان نوحه هایی که میخوانید، نوحه ای  که بیشتر بر دلتان نشسته و آن را دوست دارید چیست؟

خب من تمامی نوحه هایی که میخوانم را با جان و دل دوست دارم و همیشه سعی کردم به عمق معانی آنها توجه کنم اما شاید زیباترین دم نوحه ای که همیشه در خاطرم هست و بعضی مواقع آن را با خود زمزمه میکنم این بیت باشد:

کشته ی شمشیر جفا یاحسین       تشنه لب کرببلا یاحسین

همه میگویند نوحه های ۷ضرب و ۹ضرب علی اکبرابولی معروف است در خصوص این نوحه ها لطفا توضیح دهید:

من یک نوحه که به سبک ۳ضرب،۷ضرب و بعداز آن ۹ضرب سینه زده میشود  را از همان قدیم حفظ کردم و در اکثر عزاداری ها خوانده ام و گاها پیش آمده که خواندن این نوحه توسط من موجب تمسخر من توسط حضار شده اما نکات پرمغزی در این نوحه وجود دارد.

دم این نوحه به این شکل است:

این سر که بینی بی تن است،ای فرنگی ای فرنگ         جدش رسول ظلمن است ای فرنگی ای فرنگ

و نوحه ادامه پیدا میکند.این نوحه اشاره دارد به هنگامیکه سرمبارک سیدالشهدا بعداز واقعه کربلا در حال نشان دادن به مردم در شهرهای مختلف بوده است که در یکی از این شهرها یک خارجی یا به اصطلاح فرنگی جلو می آید و میگوید این سر کیست؟که ناگهان یک صدا که به صدای مادربزرگوار امام حسین(ع) حضرت فاطمه زهرا(س) تعبیر شده این شعر را میخواند:این سر که بینی بی تن است ای فرنگی…

دستگاه های نوحه خوانی قدیم به چه شکلی بود؟

در زمان بسیار قدیم به ندرت بلندگو برای نوحه خواندن یافت میشد اما من یک بلندگو داشتم که برق نداشت برای همین از آنجایی که من بازنشسته اداره راه و ترابری هستم و قدیم در این اداره بودم و ماشین اداره دست من بود باتری ماشین اداره را برمی داشتم و از برق آن برای روشن کردن بلندگو استفاده میکردم.

از کرامات امام حسین(ع) که هشتاد و دو سال است نوحه خوانیش را میکنید در طول زندگیتان بگویید:

کرامت حضرت سیدالشهدا تاکنون برای من بینهایت بوده است همین بس که چندشب پیش نوه ام که خردسال بود دل درد شدیدی داشت ،اسم قمربنی هاشم ابالفظل العباس(ع) را صدازدم و عاجزانه از ایشان برای بهبود حال نوه ام طلب کمک کردم که طولی نکشید حال نوه ام کاملا خوب شد.

 و دیگری اینکه چندین سال پیش به همراه پسرآخریم محمد با اتوبوس در حال حرکت به سمت تهران بودیم که ناگهان اتوبوس در مسیر واژگونی قرار گرفت که درآن لحظه با به زبان آوردن نام حضرت عباس و امام حسین(ع) تنها از آنها مدد خواستم که بعد از واژگونی اتوبوس هنگامیکه مصدومین را به بیمارستان نقوی کاشان انتقال می دادند به اذن خداوند و مدد سیدالشهدا و اهل بیتش تنها من و فرزندم سرپا بودیم و خراشیدگی جزئی داشتیم و الباقی مسافران حالشان وخیم بود و روی برانکارد به بیمارستان انتقال یافتند.

 چه توصیه ای به جوانان امروزی دارید؟

دست از دامان امام حسین و اهل بیت پیامبراکرم(ص) برندارید و به قطع و یقین مطمئن باشید که در روز جزاء ائمه اطهار (ع)فریادرس همه ما خواهد بود..

در خصوص برخی آسیب های مداحی در سال های اخیر در شهر انار چه صحبتی دارید؟

(با یک لبخند)_حالا که دیگر نوحه در امامزاده خوانده نمیشود جوان می آید و برروی صدای طبل و سنج سینه و زنجیر میزند و میرود و از طرفی دیگر مداحان و نوحه خوانان هم نوحه های پرمغز و وصفی نمیخوانند و بجابی وصف بیشتر بر مدح تکیه دارند .بنده بعنوان یک پیرغلام اباعبدلله هم از مداحان گرامی و هم از جوانان میخواهم که بر متن نوحه ها و روضه هایی که در وصف امام حسین(ع) و اهل بیتش در کربلا خوانده میشود توجه ویژه داشته باشند.

و حرف آخر:

وصیت کرده ام اگر روزی از دنیا رفتم مرا در  صحن جلوی حسینیه محله پایین به خاک بسپارند،چرا که تمامی نوحه هایم و عزاداریم از بچگی تاکنون را در همین حسینیه بوده ام، البته در صورتیکه مسئولین امر اجازه دهند .

سخن خود را کوتاه میکنم با این بیت شعر:

گر نمی بود حسین، نام ز اسلام نبود           زخدا و زمحمد ،زعلی نام نبود

گر ز سرنیزه نمیخواند او آیه کهف                   هیچ آثار زقرآن و زاحکام نبود

علی اکبر ابولی در مراسم سنتی تعزیه در سال های گذشته:

نوحه خوانی علی اکبر ابولی در هیئت محله پایین در سال های گذشته: