نقدی بر اداره آموزش و پرورش انار ؛ منزلت معلمان در خطر است…

ادامه ی این رفتارها موجب ایجاد فضای امنیتی در کلاس ها و به دنبال آن بی انگیزگی معلمان خواهد شد؛

به گزارش انارما ، نشریه سمنگان در جدید ترین شماره خود با رویکرد انتقادی نسبت به موضع آموزش و پرورش انار در مورد حمایت از جایگاه معلمین انار یادداشتی به شرح ذیل منتشر کرد:

وکیل الرعایای اناری
از آن جا که سمنگان علاقه ای به جنجال آفرینی غیرضروری نداشته و ندارد، تصمیم گرفت تا پس از اتمام حرف و حدیث های مربوط به تنبیه بدنی دانش آموزان در انار، نکاتی را که رسانه ها، مسئولین آموزش وپرورش و برخی مردم کمتر به آن بها می دهند را محترمانه مطرح کند. در پایان، همه را به قضاوت وجدان خود ارجاع می دهیم. ابتدا باید گفت که تنبیه بدنی در مدارس غیر قانونی است و منافی با تجارب روانشناسی، پس در هیچ یک از نکاتی که بیان می کنیم قصد توجیه این خطا را نداریم. حرف ما حرف دیگری است.
در این داستان سایتی که به جنجال آفرینی بی علاقه نیست، یکی از معلمان اناری را با حروف الفبا مثلاً (م.ن) و مشخص کردن مدرسه محل تدریس او نام می برد.(انگار که از یک متهم به فساد بزرگ نام می برد) پر واضح است که با توجه به وسعت کم شهر همه آن معلم را می شناسند و نام بردن به این شکلِ مثلاً مبهم، چیزی جز یک ژست برای اخلاق مدار نمایی نیست. آیا درست است که ما یک معلم متعهد را به واسطه یک خطا انگشت نمای شهر کنیم آن هم در حالی که به گفته ی چندی از دانش آموزان کلاس، این برخورد رنگی از شوخی به همراه داشته و چنان که انعکاس یافته نبوده است؟

خوب می دانید که می شد با انتشار خبر کلی “تنبیه بدنی در یکی از مدارس انار”، حضوری یا در نامه ای جداگانه جزئیات تنبیه و نام معلم ومدرسه را به اطلاع مسئولین آموزش و پرورش رساند تا موضوع زیبا تر از این حل شود. همه می دانند که اگر از طریق حراست اداره و حتی شکایت کردن از معلم اقدام می شد بهتر از این بود که نام او را به زبان ها بیندازیم و از این جنجال ذوق کنیم.

اما تلخ تر از این، برخورد ساده انگارانه و منفعلانه ی اداره آموزش و پرورش با این موضوع است. جالب است این اداره در جوابیه ای که صادر می کند می نویسد: “ما از نقد منصفانه استقبال می کنیم!”

می شود مسئولین آموزش و پرورش پاسخ دهند که انگشت نما کردن یکی از معلمان، در حالی که راه حل، پیگیری از طریق حراست بود و آن معلم هم به تعهد شهره است و هیچ سوسابقه ای ندارد ، کجایش منصفانه و دلسوزانه است؟! چرا حتی در یک جمله این مطلب را به انتشار دهنده این مطلب گوشزد نمی کند؟ اداره آموزش و پرورش خوب است به این نکته توجه کند که اگر بنا باشد در این فضای مجازی که نه کنتوری دارد و نه در و پیکر، فردا همچون منی دوباره بخواهد با این شیوه، نام یک معلم خاطی را در بوق و کرنا کند و اداره هم بدون دفاع از حیثیت معلم خودش، به او جوابیه ی تشکرآمیز بنویسید دیگر منزلتی برای این شغل مهم و مقدس باقی نمی ماند. آیا رواست که جامعه معلمان هم نام برخی دانش آموزان خیلی معدود و انگشت شمار اما وقیح را که احترام معلمین را زیر پا گذاشتند، به شکل مثلاً د.ع در کلاس فلان و مدرسه فلان منتشر کند و با پرونده سازی رسانه ای، استخدام آن دانش آموز را دچار مشکل کند، حتی اگر یکبار خطا کرده باشد؟البته که این عمل بسیار بچگانه و زننده است.

معلمین دلسوز این کشور همین که باید پس از سال ها، حل مشکلات مالی خود را مطالبه کنند برایشان کافی است. دیگر نباید خود آموزش و پرورش با رفتاری نابخردانه باعث خدشه دار شدن ابهت شخصیت معلم در کلاس درس شود.

حتماً دقت کرده اید که همان دانش آموزان معدود که گفته شد، رسانه ای کردن خطای معلمشان را، پشتوانه ی جسارت خود قرار می دهند و از این موضوع چماقی جدید ساخته اند .

ادامه ی این رفتارها موجب ایجاد فضای امنیتی در کلاس ها و به دنبال آن بی انگیزگی معلمان خواهد شد؛ در نتیجه کسی غیر از دانش آموزان که بچه های ما هستند متضرر نخواهد شد.

باز هم میگوییم که تنبیه بدنی اشتباه است و رسالت رسانه ها هم پیگیری برای حل اشتباهات است اما به چه روشی؟ آیا به اهمیت حفظ منزلت معلم فکر کرده ایم؟ آیا ادارات باید به همه جوابیه دهند و پلکان اهداف آن ها شوند، حتی آن ها که ضوابط نقد دلسوزانه را رعایت نکرده اند؟

انتهای پیام/