- سهشنبه, 15 می 2018
- خبرنگار
- بدون دیدگاه
- اخبار پیشخوان , یادداشت ویژه
- 78121
در آستانه ماه مبارک رمضان چه خوب است که دلهایمان را به خدا بسپاریم تا با دست الهی صیقل دهد قلبی را که در طول سال زنگار بسته است.
انارما : اندک اندک صدای پای ماه رمضان میرسد و ماه مهمانی خدا با تمام شیرینی و زیباییهایش آغاز میشود تا نویدی باشد برای زنده بودن انسانیت، همدلی و گرفتن دست مستضغفان در جامعه.
بسیاری از ما با دلی شاد و برخیهایمان با اندوهی به وسعت زندگیهایمان به استقبال این ماه مبارک میرویم اما نباید غافل شویم که این ماه، ماه برکات و گشایش درهای رحمت الهی است و روا نیست که با غم و ناامیدی به استقبال چنین ماه نیکویی برویم.
زندگیهایمان را که ورق بزنیم مشکلات و سختیها همیشه وجود داشته و هرجای زندگیمان که بیشتر حضور خدا را حس کرده و به او تکیه کردهایم گرههای کارمان باز شده و هرجا که از رحمت الهی ناامید گشتهایم گرهی بر گرههای زندگیمان اضافه شده است، نمود تسلیم محض پروزدگار متعال بودن نمونه بارزی در ماه مبارک رمضان دارد و اینکه یک ماه تمام مهار اسب سرکش نفس اماره را در دست بگیریم اگرچه کاری سخت اما امکانپذیر است.
و چه بسیار دلهایی که اگر خانه باری تعالی بودند چه زیبا ساخته میشدند اما با دوری از نور الهی تبدیل به ویرانهای شدند که آباد ساختنش باز هم تنها به دست پروردگار متعال امکانپذیر است، و چه خوب است در ماه مبارک رمضان، ماه بندگی خدا دل را به او بسپاریم تا او معمار قلبهایی باشد که از درد و اندوه به تنگ آمدهاند.
اگر نیاز به تغییری در دلها و رفتارمان داریم ماه مبارک رمضان فرصت مغتنمی است تا با زدودن غم و کینه، آرام سازیم دلی را که از پروردگارش دور شده است که تنها اگر ما یک قدم برداریم اوست که هزاران قدم پیش خواهد آمد “دلت را خانه ماکن، مصفا کردنش با من/به ما درد و دل افشا کن، مداوا کردنش با من/اگر گم کردهای دل، کلید استجابت را /بیا یک لحظه با ما باش ،پیداکردنش بامن”
ماه مبارک رمضان فرصتی است برای ساختن جسم و روحی که در طول یک سال در معرض هزاران معضل اخلاقی و روحی قرار گرفته و در ماه بندگی خدا آماده صیقل خوردن میباشد و چه نیکوست که سوهان این صیقل را به دست بیهمتای الهی بسپاریم تا کلبه ویرانه ما را آباد سازد.
در دایره تقدیر الهی تسلیم محض پروردگار بودن همان نقطه پرگاری است که آرامش محض از آن شروع شده و بعد از آن است که دیگر دل آرام خواهد گرفت و کارها به پیش خواهد رفت”هرلحظه تسلیمم در کارگه تقدیر/آرامتر از آهو بیباکترم از شیر/هرلحظه که میکوشم در کار کنم تدبیر/ رنج از پی رنج آید،زنجیر پی زنجیر”
انتهای پیام/