” ولش کن “

دقت کردید ما اناری ها کلا علاقه ی زیادی به” دقت کردن” نداریم؟ البته ناگفته نماند که دقیقا همین دقت نکردن ما، به خلق آثاری هنری کمک میکنه که فقط از دست و پنجه ی اناری جماعت بر میاد. مثلا ساخت کمربندی هایی با قوس های خاص اناری که رسیدن به لقاء الله را درکسری از ثانیه برای هموطنان مشتاق به دیدار الهی فراهم میکنه؛ و از اونجایی که این نوع جان سپردن ها از سوی مسئولین گرانقدر، معادل با شهادت و رسیدن به دیدارخدا تلقی میشود، کلا حرف زدن از خون بهای مردم و یتیم شدن بچه ها و…، معنایی نداره. از دیگر فواید دقت نکردن، کارآ فرینی در سطح وسیعه. یعنی مثلا ما یه جا رو با هزینه زیاد آسفالت میکنیم بعد برای اشتغال کارگران عزیز شهرداری، دوباره از سر تفریح بهشون میگیم خیابون رو شخم بزنن تا لوله ی جدید بندازیم؛ خرجشم فقط یک دستگاه پیکوره،باور کن! حالا این دوتا مثال بود. حرف ها زیاده اما پاسخی که در جواب اینطور حرفا مطرح میشه، بسیار دارای اهمیته. یعنی به یقین میتوان گفت که یک ایرانی و مشخصا یک اناری در طول تاریخ فرهنگی خود، پاسخی به این مختصری و در عین حال به این پرباری به کار نبرده است. آن پاسخ هم چیزی نیست جز: “ولش کن”. حتی در مواردی با آوردن کلمه “بابا” در اول جمله و اضافه کردن تشدید به کلمه “ولش” ، بار معنایی جمله ده ها برابر افزایش می یابد.مثلا وقتی میگی، بابا بجای فروش نفت خام بعد یه عمر، صنعت رو راه بندازید تا با کوچکترین تحریم عزا نگیرید و مثلا به فکر حذف ۴۵ هزار تومن یارانه مردم نیفتید، خیلی شیک و مجلسی میگن”بابا وللش کن”. این جمله افکار پرسشگر را کاملا قانع خواهد کرد. نه نه،یه وقت فکر نکنید که این جمله از طرف مسئولین اعلام میشه ها. همونطور که میدونید کلمه “مسئول” یعنی کسی که باید به پرسشها جواب بده و این عزیزان در راستای تجلی یافتن کلمه مسئولیت ،از اون جمله ی پر مفهوم استفاده نخواهند کرد. نه آقا، مطمئن باش…من قول میدم که استفاده نخواهند کرد.

نتیجه اخلاقی: آقای مدیر! آهای ملت. یک “ولش کن” در ساخت کمربندی، باعث عزادار شدن صدها خانواده و هدر رفتن هزاران لیتر از سوخت این مملکت میشه. یک ولش کن در انداختن لیوان در خیابان، باعث به زحمت افتادن ده ها کارگر مظلوم و زحمت کش میشه. گفتن یک ولش کن، ممکنه پول این مملکت رو به هدر بده. یک ولش کن در صحبت کردن و شوخی، آبروی یه مسلمون رو تا آخر عمر به باد میده.
یک کلام.گفتن هر “ولش کن” ، عواقبی به دنبال داره که “ولمون” نمی کنه. چقدر قشنگه که این جمله از زندگی مون حذف بشه، نه؟؟

نگارنده : مصطفی افرند

انتهای متن/