بانوی اناری که توان افراد سالم را نیز به چالش می‌کشد / تصاویر

او متولد سال ۱۳۷۱ در انار است. دوران ابتدایی خود را در مدرسه فاطمه عبداللهی گلشن گذارنده و در دوران دبیرستان آموزش‌هایش را در مدرسه عادی شهید مهدی زاده و بدون رفتن به مدرسه استثنایی با سختیهای مدرسه عادی که با ویلچر تنها در باد و باران و برف راهی میشد پی گرفته است.

به گزارش ” انارما” وقتی در خیابان امام شهرستان انار قدم برمیداری یک حس عجیب تو را به سمت مغازه ای کوچک اما به وسعت آسمان میکشاند و در آن مغازه بانویی پراز امید و مهربانی ،دلی به استواری کوه به استقبالت میآید محو مهربانی اومیشویم که ناگهان چشمانمان به سمت او خیره ماند آری او پای رفتن نداشت.

عاطفه عبدلی، بانوی هنرمند اناری با وجود معلولیت مادرزادی فاقد پا می باشد و با این معلولیت نقاشی می‌کند، هنرهای معرق انجام می دهد، پته دوزی انجام می دهد و غیر از اینها تبحری هم در آشپزی دارد. همه این مهارت‌ها را کنار امور روزمره‌ای چون در جمع کسبه و بازاریان مشغول کار و کسب درآمد است، تا مردم به توانایی‌های او پی ببرید.

این بانوی هنرمند در خانواده‌ای با ۶ خواهر و برادر به دنیا آمده است. او در مصاحبه‌ای به خبرنگار ما گفت: ابتدا از آنجا که رمز موفقیتم را معلولیت محدودیت نیست انتخاب کرده بودم در منطقه گلشن انار در یک فروشگاه شروع به کار کردم وبعد ازاینکه نقل مکان به سمت  انار داشته ام تصمیم بر مکانی برای اشتغال با همکاری اداره بهزیستی شهرستان انجام داده ام و با در اختیار گذاشتن تسهیلات بانکی حجره کوچکی در خیابان امام اجاره و شروع به کسب درآمد نمودم که تا به الآن قریب برسه سال است که مشغول به کار هستم.

عاطفه عبدلی معتقد است وقتی فردی دچار مشکلی می‌شود، باید خود را پیدا کند. او می‌گوید: « بهترین خاطرات را درزندگی ام به یادگار گذاشتم وهمه ما آدما باید بدانیم که خود ما  هستیم که خوب یا بد بودن خاطره ها را به وجود میاوریم هر چقدر انسان هم دچار سختی و مصیبت شود، آبدیده و ارزشمند‌تر می‌شود. افرادی که با سختی به جایی رسیده‌اند تبدیل به الگو می‌شوند که دراین راه تنها امیدم و یارو باورم خدا بودکه در وقت ناراحتی با ذکر الا به ذکرالله تطمئن القلوب آرام میگرفتم.»

وقتی از آرزو ها ازش سوال کردم تنها آرزویش را این گونه بیان کرد: من دوست دارم یک خانه کوچکی ازخودم داشته باشم نمیخواهم آن خانه مجلل باشد به اندازه سوئیت کوچکی هم باشد برایم کفایت میکند.

سخنی کوتاه با مردم و مسئولین انار دارم منم مثل تمام معلولین کشوری اشتغالی برای خود ایجاد کردم اما متاسفانه نگاه متحیرانه و متعجبانه مردم انار آزارم میدهد

درخواستم از مسئولین این است که شهرستان انار در حال حاضر قریب بر ۳۰۰ نفر معلول دارد که به دلایلی در منزل و یا بیکار به سر میبرند و تنها اگر بتوانند اشتغالی برای خصوصا جوانان ایجاد کنندو درمشاغلی مشغول به کار شوند بزرگترین مشکل معلولان حل می شود.

در سخن آخر ضمن تقدیر و تشکر از مادر ، پدرم ، خانواده ام و معلمینم از اداره بهزیستی انارهم تشکر میکنم که ضمن افزایش روحیه در جهت اشتغال زایی قدم بزرگی برایم برداشته اند.

انتهای پیام/