مردم این روستا با وجود این سختی ها و با کمترین و ناچیزترین امکانات همچنان به کار و تلاش ادامه میدهند و در مقابل سختی ها مقاومت میکنند.
اینجا خبری از امکانات دنیای مدرن نیست و سادگی، مظلومیت و محرومیت را می توان در چهره های معصوم مردمانش به روشنی دید.
اینجا جایی است که هنوز تنها گوسفندشان را برای مهمان سر می برند با این حال به دلیل نداشتن راه ارتباطی مناسب، مهمانان کمی به دیارشان سفر می کنند.
اما راه ارتباطی تنها مشکل روستاییان “پدموکی” نیست، اینجا آب آشامیدنی سالم نیست و از یک چاه، آب آشامیدنی خود را تامین می کنند و از همه امکانات بی شمار دنیای مدرن مردم این روستا محروم هستند.
اوج محرومیت در روستای پدموکی شهرستان ریگان به حدی است که با گذشت چند روز از بازگشایی مدارس، هنوز دانشآموزان این روستا بدون معلم هستند.
این روستا که دانشآموز زیادی دارد، اما با گذشت چند روز از بازگشایی مدارس هنوز دانشآموزان آن بدون معلم هستند و به گفته اهالی ممکن است نیمه دوم سال برای آنها معلم بیاید، هرچه قدر بیشتر داخل روستا پیش میرویم، محرومیت بیشتر به چشم میخورد به طوری که کودکان آن در گرد و غبار محرومیت روستا فراموش شدهاند.
این روستا با جمعیت بالغ بر ۵۰ خانوار از کمترین امکانات رفاهی برخوردار است و روستانشینان چشم انتظار خدمات دستگاههای ذیربط هستند، روستایی که اهالی آن در کپر زندگی میکنند .
اشکهای پیرزنی که میگوید کاش ما با گذشت این همه سال که آخرین روزهای عمرم ماست بتوانم برق و روشنایی آن را ببینم.
انتهای پیام/