یادداشت

شب یلدا را با ایتام تقسیم کنیم

به گزارش ” انارما ” ؛  شب یلدا در راه است و دیگر چیزی برای رسیدن به آغاز زمستان نمانده، زمستانی که اگر چه سرد است اما دل هایی گرم را می طلبد که در کنار یکدیگر رسم انسانیت را معنا کنند.

شب یلدا نزدیک است اما به راستی چه فرقی دارد که اول زمستان یلدا بگیریم یا هر شب را یلدا بسازیم وقتی که هنوز راه و رسم دوست داشتن را یاد نگرفته ایم؟

در شب یلدا که کودکان ما برای رسیدن آن لحظه شماری می کنند فراوانند مادرانی که دلواپس برگزار نمودن مراسم این شب در خانه و کاشانه بدون پدر هستند.

هستند کودکانی که در آرزوی هدیه ای از یک پدر مهربان شب را به صبح می رسانند و برخلاف فرزندان ما که با آجیل و شیرینی خواب هفت پادشاه را تعبیر کرده اند ، بغض مانده در گلو را قورت می دهند.

به راستی ایتام چگونه شب چله را جشن می گیرند؟ شاید اگر دقیقه ای تنها دقیقه ای به عمق این غصه در قلب یک کودک تنها فکر کنیم هیچ شب چله ای دیگر طعم انار ساوه و هندوانه میناب را ندهد…

شاید اگر دقیقه ای ، تنها دقیقه ای به روی شرمسار پدری که نتوانسته کاسه ای آجیل برای کودکانش تهیه کند بیندیشیم دیگر نتوانیم پسته شکستن فرزندانمان را ببینیم…

ای کاش باور کنیم که بخشنده بودن قلبی بزرگ می خواهد و سخاوت داشتن تنها در مرفه بودن معنی نمی شود.

چقدر خوب است حالا که در آستانه آغاز فصل زمستان ایستاده ایم و سلامی به گرمای خورشید مرداد به قلب دی و بهمن و اسفند می بخشیم قدری به آنانی که هنوز از تب و لرز آبان جدا نشده اند مهربانی کنیم.

شب یلدا را جشن بگیریم انگونه که گل لبخند را بر لبان کودک چشم به راهی بنشانیم و قلب پدر و مادر دلشکسته ای را شاد کنیم.

شب یلدا را جشن بگیریم آنگونه که تلنگری باشد برای روزهای مانده از عمر نامعلوممان که اگر چه زود یا دیر باید رخت ببندیم و عزم سفر کنیم.

یلدا، را یلدای مهربانی بنامیم و دست های کوچک دخترکی را که هنوز لبخند پدر را ندیده به گرمی بفشاریم و با بوسه ای اشک یتیمی را بخریم و دلی را شاد کنیم.

یلدایتان مبارک…

انتهای پیام