اعضای قبیله آگوری همچنین فکر می‌کنند که اگر خود را بدون هیچ پیش‌داوری در معرض مسائلی که دیگران تابو و آزاردهنده می‌دانند قرار دهند، می‌توانند در مسیر رسیدن به روشنگری و روشنفکری قدم بردارند.

از رسوم طایفه آگوری می‌توان به جویدن سرِ حیوانات زنده، رنگ زدن بدنشان به وسیله خاکستر اجساد آتش زده شده و همچنین انجام مدیتیشن در بالای اجساد اشاره کرد.

آن‌ها در محل‌های مرده‌سوزانی زندگی می‌کنند؛ جایی که گفته می‌شود «لرد شیوا» و خدای «کالیما» در آنجا زندگی می‌کنند. تغذیه آن‌ها از بقایای چیزهایی است که دیگران در آن‌جا پرتاب می‌کنند. در واقع مرگ و فرسایش این راهبان را احاطه کرده است. طایفه آگوری از متعلقات دنیوی اجتناب می‌کنند و اغلب برهنه راه می‌روند. منطق آن‌ها نیز دوری از زندگی مادی و زمینی است و آن‌ها تمایل دارند بدن را در خالص‌ترین شکلش به نمایش بگذارند.

آگوری‌ها پیشینه خود را در قرن ۱۷ میلادی و شخصی به نام «بابا کینارام» جستجو می‌کنند. گفته می‌شود که او ۱۷۰ سال عمر کرد.