جانباز حسن يوسفي: دلاوري هاي رزمندگان دفاع مقدس سالها طول ميكشد تابراي نسل هاي آينده تعريف شود.

به گزارش انارما،آقاي حسن يوسفي رزمنده ي جانبازي است كه بيش از 5سال از عمر خود را در جبهه ها گذارنده است.

ايشان كه در همان سالهاي ابتدايي جنگ در عمليات فتح المبين بعنوان نيروي رزمي و در عمليات والفجر مقدماتي (راننده تانك) و والفجر 3و4(راننده لودر) و در عمليات بدر و خيبر بعنوان سكان دار قايق حضور داشته،از چگونگي به دست گرفتن سكان قايق،تانك و لودر در زمان جنگ سخن مي گويد.

آقاي يوسفي در ابتدا فرمودند:من كه بخاطر سن كم نميگذاشتند به جبهه اعزام شوم با التماس فراوان و پا در مياني برادر شهيدم در اخر از رفسنجان به خط اعزام شدم، قبل از عمليات رمضان در كوشك در خط پدافندي مشغول خدمت بودم تا اينكه فرمانده ي دسته اعلام كرد براي يك واحد زرهي نيرو ميخواهيم. جمع كثيري از جوانان رفسنجاني رفتند و مرا بخاطر سن كم نمي بردند كه با التماس فراوان مرا هم براي آموزش رزمي به انديمشك بردند. در اموزش ها با تلاش زياد بعنوان راننده ي تانك انتخاب شدم. بعد از دوره ي اموزش كه 15 روز طول كشيد در عمليات رمضان راننده ي تانك بودم.و چندين عمليات ديگر هم بعنوان راننده ي لودر و سكان دار قايق انتخاب شدم.

اين رزمنده دلاور در خصوص خاطره فرمودند بلكه خاطرات جنگ در يك صفحه نميگنجد،چرا كه داستان دلاوري اين سلحشوران روايتي است كه 8سال طول ميكشد تا تعريف شود.اما خاطره ي كوتاهي از همان سالها در ذهنم نقش بسته :كه در عمليات رمضان يك بالگرد ايراني كه عراقي ها قصد زدن او را داشتند به كمك تعدادي از هم رزمانم با يك لودر اطراف ان را خاك ريز زديم و دشمن از مورد هدف قرار دادن ان بالگرد عاجز ماند.

آقاي يوسفي در پايان از درد ها و رنج هايي صحبت كرد كه واقعا حق يك رزمنده ي جانباز نبود.

ايشان گفتند:آتش بس جنگ اعلام شد و ديگر از ان روز كسي به سراغ ما نيامد،حال من ماندم و پسر برادر شهيدم كه از 4ماهگي بزرگش كردم و الان در هيچ يك از مناصب دولتي و خصوصي شغلي برايش نيست.