- پنجشنبه, 21 ژانویه 2016
- خبرنگار
- بدون دیدگاه
- اخبار انار , اسلاید , جدیدترین خبرها , یادداشت
- 43896
در روستای علی آباد انار بی بی فاطمه مادر ۸۰ساله ی نابینایی به تنهایی زندگی می کند که همسایگان او همچون پرستار عاشقانه ، بدون هیچ چشم داشتی جای خالی فرزندانش را برای او پر می کنند…
به گزارش انارما ، در روستای علی آباد انار بی بی فاطمه مادر ۸۰ساله ی نابینایی به تنهایی زندگی می کند که همسایگان او همچون پرستار عاشقانه ، بدون هیچ چشم داشتی جای خالی فرزندانش را برای او پر می کنند.
رحماندوست مسئول کمیته امداد شهرستان انار در گفت و گو با انارما در خصوص عیادت از بی بی فاطمه که نابیناست گفت: در روستای علی آباد انار ، بی بی فاطمه ذوالفقاری مادر نابینایی ۸۰ساله زندگی می کند که هیچ فرزندی ندارد اما آقای اکبری همسابه این مادر نابینا ، اطاقی را در خانه ای جداگانه در اختیار بی بی فاطمه قرار داده است و مرتبا اعضای خانواده او از این مادر عزیز پرستاری می کنند.
وی با تحسین رفتار پسندیده زنان روستای علی آباد انار در پرستاری از این مادر ۸۰ساله نابینا گفت: زنان این روستا بدون هیچ چشم داشتی هرروز به این مادر سر میزنند و علیرغم اینکه این مادر هیچ یک از آنها را نمی بیند اما به گرمی با او رفتار می کنند و جای فرزندانی که هیچ وقت این مادر نداشته است را برای او پر می کنند.
رحماندوست افزود: در قالب طرح بازدید از بیماران سالمندان در منزل بی بی فاطمه حضور یافتیم که بصورت سرزده تعدادی از زنان و همسایگان به دیدار بی بی فاطمه آمدند و سنت نیک صله رحم را به جا آوردند.
وی افزود: بی بی فاطمه همه آن همسایگان را علیرغم اینکه نمی دیدید می شناخت و با آنها با گرمی صحبت می کرد.
مسئول کمیته امداد شهرستان انار در پایان با اشاره به اهمیت سنت صله رحم گفت: در بازدید هایی که از منازل مدد جویان کمیته امداد ما داریم بعضا با صحنه های زشت و زیبایی روبرو میشویم. از زشتی های تاسف برانگیز برخی از این بازدید ها دیده میشود که مادر در شرایط بسیار سخت به تنهایی زندگی می کند و کسی از اعضای خانواده و بچه هایش به او سر نمیزنند و از زیبایی های این دیدارها که نمونه های آن بیشتر است دیدارمان با این مادر نابینای علی آبادی بود که حضور همسایگان این مادر عزیز در کنار وی برای ما بسیار مسرت بخش بود.
انتهای پیام/
زبیاترین انسان ها چشم ابی ها نبودند مدل ها نبودند بلکه انسان های بودند که از فاصله چندمتر بوی انسانیت برمشامت میرسید وهمین ساده زیستی تصویری منحصر به فرد از خودشان ایفا میکردند ….
واقعا دمت گرم